Riders on the storm

Het gaat goed met mij, en ik kan ook alweer fietsen. Wel lekker, zo’n paar weken rustig thuis. De afgelopen weken heb ik mij helemaal niet verveeld, maar me beziggehouden met geschiedschrijving. Ik was vroeger fan van Radio Veronica, in de periode 1970 t/m 1972, en uit die tijd heb ik nog bandopnamen en “radiodagboeken”. Het terugluisteren van de oude radio-uitzendingen en het uitwerken van mijn dagboekaantekeningen brengen mij terug in die periode, en geven mij het gevoel alsof alles dat ooit is uitgezonden er nog steeds is, nog steeds rondzweeft in de ether, en voor altijd blijft bestaan. Terwijl wat ik doe (en al het werk dat verricht is en wordt aan de website www.norderney.nl) juist een bewijs is van het tegendeel: als er geen opnamen waren gemaakt, als er geen materiaal en teksten uit die tijd bewaard waren gebleven, dan zou dat allemaal verloren zijn gegaan. Het is in ieder geval een leuke hobby, en aangezien het nogal slecht weer is geweest (zodat ik maar heb afgezien van mijn wandelplannen) vond ik het heerlijk om mij hiermee bezig te houden. Maar ik ben er nog lang niet mee klaar, terwijl ik inmiddels zodanig hersteld ben dat ik wel weer gauw aan het werk zal gaan.

Nog niet in het zadel

De afgelopen twee weken heb ik veel mailtjes, telefoontjes, bezoek, en vooral kaartjes ontvangen, ook veel van collega's. Daar knap ik vanzelf al van op natuurlijk, al die aandacht doet me goed. Van Mieke Vermeulen kreeg ik een mooie kaart met een amazone erop. Dat was nog een beetje pijnlijk, op dat moment, qua idee van in het zadel zitten als u begrijpt wat ik bedoel. Ik probeer nu bekkenbodemspieroefeningen te doen, maar dat valt niet mee. Niet dat het pijn doet, maar ik voel niet zo goed waar die spieren zitten. Nu ja, ik blijf het braaf proberen. Binnenkort denk ik dat ik wel weer eens voorzichtig ga proberen te fietsen.